Maar wat nu als een keus niet goed blijkt te zijn?

Heel interessant vind ik het, wat we allemaal meenemen vanuit oordeel.
Lang heb ik het idee gehad dat mijn ideeën mijn ideeën waren, mijn hersenspinsels en de daar bijbehorende gedragingen. Ik ben een sterk persoon en ik wist wat ik wilde. Ik wist precies wie ik wel in mijn buurt wilde hebben en wie niet. Ik had ‘schijt’ aan wat anderen dachten….
En nu denk ik: ach zieltje, je dacht het zo leuk….
Ik dacht dat ik zelf besliste hoe ik mijn leven indeelde, maakte keuzes alleen op eigen inzicht ,dacht ik. Keuzes voor vriendschappen, relatie, werk, kleding en ga zo maar door.

Ik zal even uitleggen waarom ik dit aanstip. De afgelopen 2 blogs heb ik geschreven over relaties, die met anderen en met jezelf. Er mist nog een stukje. Het stukje wat maakt dat je buiten je energie om keuzes maakt. Buiten je onderbuikgevoel, buiten je onbewuste, buiten je lijf.

In de vorige blogs heb ik geschreven over energie, je voelt wanneer iets leuk is of niet. Bij welke mensen je bij een verjaardag wilt aanschuiven en bij wie zeker niet. En hoe het komt dat je soms te lang blijft hangen in een verbinding terwijl er van te voren al wel wat signalen waren dat je beter je energie op iets anders had kunnen richten.

Ik begin met een paar vragen:

• Wie besliste vroeger wat je at?
• Wie besliste vroeger hoeveel je at?
• Wie besliste wat je aantrok qua kleren?
• Wie besliste of het te warm of te koud was voor bepaalde kleding?
• Wie besliste naar welke school je ging?
• Wie besliste dat roze bij meisjes hoorde en blauw bij jongens?

Ik heb nog een hele serie vragen maar ik laat het voor het gemak even bij deze. Nu dan het antwoord: was jij diegene? Durf te wedden van niet… Misschien na een bepaalde leeftijd wel maar in beginsel niet. En wat heeft dit voor effect op hoe je nu je keuzes maakt?

Is het nog steeds zo dat jij je afvraagt of de kleding die je draagt wel past bij de gelegenheid? Is het nog steeds zo dat je in gezelschap je inhoudt met bepaald eten? Geen dessert neemt omdat niemand anders dat doet? Wie zijn behoeften zijn dit dan? Die van de ander of die van jezelf? En welke plek heeft jouw energie dan hierin? Luister je dan naar jezelf? Of naar de mensen die in beginsel voor je beslist hebben en laat je jouw behoeftes afhangen van je omgeving?

Wat doet dat met je als je dit leest? Overdreven? Of misschien wel een eye-opener?

Weet je… Er is maar 1 mens die ten diepste weet wat waar je behoeftes liggen, dat ben jij! Dan wel helemaal jij, dus niet alleen je redenaties, je denken, je brein. Maar ook je lijf, je voelen, je hart.
Dat is 1, en toch zijn we zo goed geworden om dit apart van elkaar te laten bestaan.
Sta eens even stil bij wat je eet, voel eens met je lijf of je dit graag wilt of niet. Sta eens stil bij je kleding, kijk ernaar en voel eens of je lijf iets anders wil.
Het maakt dat je zonder oordeel kunt ervaren hoe je lijf iets wil, je blijft dan veel dichter bij jezelf.
Hoe vind je dat? Wat zijn de ideeën die je hoofd nu gaat bedenken om dit voorkomen?
Wat vind je lijf hiervan?

Dit is een proces, en oh jongens wat een mooi proces. Stel je eens voor jij je hoofd kunt laten samen werken met je lijf. Dan worden dat snelle beslissingen, geen ‘overthinking’ meer. Dat worden dan ook beslissingen die alleen van jou zijn, voelen altijd goed en hebben geen oordeel. Ook geen afwachtend oordeel van een ander, je doet wat je doet en als dat licht voelt is dat altijd een goede keuze.

Hoor je denken… met je hoofd ;) ‘Maar als dan een keus niet goed blijkt te zijn?’
Nou en? Keuzes hoeven niet voor eeuwig te zijn toch? Dan maak ik opnieuw een keus, met mijn lijf welteverstaan.
‘Maar als je dan commentaar krijgt?’ Ik geef meestal 1 woord terug: ‘interessant…’

En nu je dit gelezen hebt, doet je lijf inmiddels mee?

Liefs Yvon