Maar zo hou ik geen vrienden over…. :(

Ik ben nogal van vragen stellen, ik hou wel van duidelijkheid namelijk. De mensen die wel eens een babbeltje durven te maken met mij weten dat er ook zomaar vragen uit kunnen komen die een tikje onverwachts zijn.

Zo ontstond er onlangs een casual gesprek waarin ik ineens de pijn van diegene kon voelen. Er raakte net een snaar die onderliggend gevoelig is. Dit keer ging het over het topic eenzaamheid.
De titel was het antwoord op mijn vraag wat je moet laten of doen om aan te passen. Aan te passen aan anderen, met andere verwachtingen en andere waarden en normen. Wat zou er gebeuren als je dat los zou laten?
En daar was ie… de titel.
De pijn.

Ik hoef niet ver terug te gaan om te ervaren hoe dat is, hoe het is om mensen los te laten omdat iets niet meer zo goed past. Of… helemaal nooit heeft gepast.
Hoe lang heb ik volgehouden aan een idee van verbondenheid die ver weg van mijn idee lag. Hoe lang heb ik me proberen te wurmen in een energie die niet de mijne was. en wat heeft me dat opgeleverd. Ik werkte hard om me aan te passen want anders gaat zo’n (vriendschaps)relatie misschien wel over. Dan is die verbondenheid weg, en dan wat? Ben ik dan alleen?
Juist ja, alleen. Of alleen in die energie, die typische verbondenheid die alleen stand gehouden werd door mijn effort. Mijn harde werken om er iets van te maken.
Herkenbaar? Ik denk het wel toch? We kennen echt allemaal wel een verbinding van vroeger of nu die hieraan gelinkt kan worden. Waarbij jij het gevoel hebt harder te moeten werken om die verbinding goed te houden.

Ik lees af en toe wel eens mensen die er ‘klaar mee zijn’,  klaar met bepaalde mensen gaat het dan over.
Dat is best wel een persoonlijke afwijzing, wat doet dat met je? Dat kost veel tijd, emotie en heel veel energie om tot deze beslissing te komen toch?
Wat nu als het een energetisch dingetje is? ;)
Wat nu als jouw energie, je flow, gewoon anders is?
Wat nu als je dit al in een veel vroeger stadium zou voelen, wat nu als dit een standaard kan worden?

Wat nu als ik dan de vraag zou stellen: Is diegene mijn energie waardig?

Tref mensen die dezelfde energie hebben, dezelfde flow hebben. Dan is delen overbodig geworden, je levert alleen eigen energie en je krijgt terug. Want dat is verbinding, je geeft evenveel en krijgt evenveel qua energie.
Welke tijd je besteed aan de ander of de ander aan jou, maakt dan niks uit. Je weet dat het van dezelfde energie komt.

Verbinding op een dieper niveau, hoe wordt het nog beter dan dat?

Liefs Yvon